باد نوروز وزیدست به کوه و صحرا              جامه عید بپوشید چه شاه و چه گدا
بلبل باغ جنان را نَبُود راه به دوست            نازم آن مطربِ مجلس که بُوَد قبله نما
صوفی و عارف از این بادیه دور افتادند     جام می گیر ز مطرب که روی سوی صفا
همه در عید به صحرا و گلستان بروند         منِ سرمست ز میخانه کُنم رو به خدا
عید نوروز مبارک به غنی و درویش                       یارِدلدار ز بتخانه دری را بگشا
گر مرا ره به در پیر خرابات دهی         به سر و جان به سویش راه نوردم، نه به پا
سالها در صف ارباب عمائیم بودم                    تا به دلدار رسیدم، نکنم باز خطا